Κανείς δεν Ξέρει ότι Πέθανα
Κόλαση πάνω Παράδεισος κάτω
Όλα τα δέντρα χάθηκαν
Πόσο γλυκά τραγούδαγ’ η βροχή
Παλιά μου λέγανε πως έχτιζα ένα όνειρο
Κι έτσι τον όχλο ακολούθαγα
Όποτε ήτανε γης για όργωμα ή πιστόλια να κρατήσω
Ήμουν εκεί, ο πρώτος στη δουλειά.
Με ειρήνη και δόξα πρόσω ολοταχώς
Alice
Αλαφροΐσκιωτοι καιροί μάς βρήκαν
Κούνησες το στραβό ραβδί σου
Πάνω από λιμνούλα παγωμένη με το φεγγάρι ακίνητο
Όλος ο κόσμος είναι πράσινος
Έπεσα μέσα στον ωκεανό
Όταν έγινες η γυναίκα μου
Τα ρισκάρισα όλα μπρος τη θάλασσα
Όπως η Καταχνιά δεν Αφήνει Σημάδι
Όπως η καταχνιά δεν αφήνει σημάδι Πάνω στο σκοτεινό πράσινο λόφο, Έτσι το κορμί μου δεν αφήνει σημάδι Πάνω σου, ούτε θ’ αφήσει ποτέ.
Όταν ο άνεμος και το γεράκι συναντιούνται Τι απομένει; Έτσι εσύ κι εγώ συναντιόμαστε, Ύστερα γυρίζουμε, μετά αποκοιμιόμαστε.
Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου
